USA Florida 2015 - Dag 13

Vandaag staat er iets pittigs op de planning, pap en ik gaan namelijk 3 uur rijden richting Kennedy Space Center, we hebben hier echt heel veel gedaan dus bereid je voor op een uitgebreid verslag.

Vroeg in de ochtend rond half 6 moet ik m'n bed uit, ik kleed me snel aan, eet wat kwark en wacht op papa. Hij had namelijk gezegd dat we heel vroeg in de ochtend weg moesten gaan omdat het wellicht wel eens heel druk zou kunnen worden. Na zo'n 20 minuten besloot ik maar is te gaan kijken waar meneer vader zich begaf, en ja hoor.. hij lag nog in bed. Blijkbaar had hij door z'n wekker heen geslapen. Hartstikke mooi, ik had gewoon nog een halfuur langer kunnen slapen. Maar oké, papa kleed zich snel om en al snel zitten we in de Suburban richting Kennedy Space Center, het is een behoorlijke trip. Omdat we zo lang moeten rijden gaan we eerst langs een 7/11 (een soort kleine supermarkt langs de weg) om even wat inkopen voor onderweg te doen. We pakten een muffin, een koekje en verder nog wat willekeurig eten. Natuurlijk ook twee Monster energy, dat is eigenlijk een beetje symbolisch geworden voor als papa en ik alleen weggaan. We vervolgden onze reis en ondertussen viel ik nog een keertje in slaap. Na een behoorlijke tijd rijden we richting twee grote bruggen naar een soort eiland, dan pas besef ik me hoe gigantisch Keneddy Space Center is, het is echt gigantisch. Natuurlijk mogen wij alleen het visitors center op, maar ja, ook dit is nog behoorlijk groot vind ik. We gaan de bruggen over, parkeren dichtbij de poort en worden begroet met een soort mooi plein. Hier kopen we onze tickets, we kopen ook meteen tickets om op een uitgebreide tour te gaan richting de control tower op KSC. Dit is geen namaak control tower, dit is de echte toren met de echte computers waarvandaan raketten de ruimte in worden gestuurd.

We pakken de touringcar en onze gids introduceert zich, hij heet Bob (Op z'n pasje stond William maar dat laten we achterwegen). Onderweg naar het hoofdgebouw van KSC legt Bob behoorlijk wat uit over de omgeving maar ook over geschiedenis van het KSC. Na ongeveer tien minuutjes komen we aan bij een gigantisch gebouw waar er gewerkt werd aan de twee nieuwe raketten voor vluchten naar Mars, we konden ze natuurlijk niet van dichtbij zien maar met behulp van de touringcar konden we er een klein beetje van zien. Eenmaal binnen werd de groep in tweeën gesplitst, één groep gaat naar boven naar de Control Tower en de andere groep blijft beneden. Achteraf zouden we dan ruilen. Papa en ik zaten in de tweede groep en mochten dus rondkijken in de ontvangsthal, hier hingen bijvoorbeeld alle badges die met alle missies die vanaf het KSC zijn uitgevoerd. Omdat de eerste groep er heel erg lang over deed hadden wij tijd tekort maar als nog konden we nog even kijken, helaas wel wat korter dan normaal. Het was het wachten zeker wel waard, wat vooral indrukwekkend was, was dat we in de echte ruimte liepen, het was geen replica. Dit waren de echte knoppen die ook echt wat deden. Nadat we hier mochten rondkijken en foto's mochten maken gingen we weer terug naar beneden. Ohja! Bijna vergeten! Rond deze tijd lagen de vrouwen in de zon en deden ze de was.

Na onze tour gingen we verder lopen over het park en besloten we verder te gaan naar een show over shuttles. Na de film kwamen we in een super grote ruimte waar de boosters van de shuttles waren te vinden, je kon ze zien van nieuw tot oud, op schaal 1:1. Dit was echt heel indrukwekkend om te zien, we hebben een paar foto's dat ik ervoor sta, ik zal proberen wat oude foto's te verwijderen om ruimte te maken voor de foto's die we gemaakt hebben, het is echt heel vet om te zien namelijk. Na hier wat rond te zoeken en verschillende dingen en maanstenen(!!) te zien gingen we even wat eten in de cafetaria, we hadden allebei een wrap besteld met salade erop. Eenmaal gegeten gingen we snel door naar de Atlantis show, dit is een spaceshuttle die meer dan 30 missies heeft gedaan. Eerst kregen we een film te zien over deze shuttle, omdat de hele kamer een soort groot scherm was voelde het net alsof je echt in de shuttle zat, hierna ging het doek omhoog en recht voor ons stond de echte Atlantis, je kon zien dat hij echt was door alle kleine schrammetjes en deukjes die erin zaten. Ze zeiden ook "Every little dent is a story of itself", helaas konden we hier niet heel lang kijken omdat er ook twee IMAX films zouden draaien die we graag wilden zien. De eerste ging over hoe groot de ruimte is en hoe klein wij eigenlijk zijn. Dit werd allemaal mede mogelijk gemaakt door de foto's van de Hubble Space Telescope, als je uit zo'n film loopt voel je je echt raar, je voelt je heel klein. Ik kan het zeker aanraden om een keer zo'n documentaire te kijken. Tussen de twee films in zat ongeveer een halfuur tijd, dus konden we nog even op het park kijken, we gingen naar het Rocketpark waar zes raketten stonden met een schaal van 1:1, of het de echte raketten waren weet ik helaas niet. Ah! Bijna vergeten! Rond deze tijd werden de koffers door de vrouwen ingepakt, Pien en Katrien gaan namelijk morgen al naar huis.

Na nog een ijsje te bestellen gingen we naar de tweede film, deze film ging over de toekomst van verkennen van de mens, dus over projecten naar Mars en misschien zelfs verder weg. Natuurlijk ook weer indrukwekkend maar de eerste film had toch wat meer impact op me. Ondertussen was het al weer half 6. We gingen nog even langs de shop en hebben een grappige mok gekocht, omdat het nog drie uur rijden is besloten we maar richting huis te gaan. De rest van onze crew was ondertussen gaan eten bij Cracker Barrel, het restaurant waar we al een keer eerder hadden gegeten (Heel erg goed restaurant, vandaar deze keuze). Na 2,5 uur rijden waren we al weer thuis, Papa maakte nog snel even een hamburgertje voor ons omdat we erg honger hadden, hierna keek ik nog een film en ging aan het verslag werken, het was echt een topdag. Ik ga nu proberen de foto's erop te krijgen vanaf m'n iPhone, papa heeft ook wat leuke foto's op Facebook gezet, deze zijn ook nog te bekijken op zijn Facebook profiel. Ik ga nu even de foto's fixen, ik laat weten als het niet gelukt is. Hartelijk bedankt voor het lezen en tot morgen!